Een rijmpje om te tonen dat ik ook wat kan.
Echte poëzie, daar snap ik weinig van.
Enkele letters die elkaar nadoen op het einde.
Voel me al een dichter zijnde.
Soms klopt het allemaal niet goed.
Maar het is het plezier dat het hem doet.
Misschien lees je het best nog een keer.
Want ik schrijf maar wat neer.
Toch hoop ik stiekem op jouw lach.
Want die maakt ook mijn dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten