Dans

Er is geen handleiding voor m’n hoofd

Al heb ik daar nooit echt in geloofd.

Ik twijfel om de juiste cadans,

en niets heeft nog glans.

 

Er zijn geen wegwijzers zoals beloofd,

zo geraakt mijn hoop uitgedoofd.

Dan vraag ik mezelf even ten dans,

maar beland toch weer uit balans.

 

Het is alsof ik het even vergeet,

dat er schoonheid is op deze planeet.

Maar daar sta ik dan, keer op keer

zie ik even geen toekomst meer.

 

Ik ben geen goede profeet,

aan het verleden te veel tijd besteed.

Want ook al hang m’n hoofd wat neer,

die dagen verdwijnen ook weer.

 

Het begint telkens heel klein

en het blijft zo frêle en fijn.

Ik ga terug leven vol moed,

niet overleven omdat het moet.

 

Want ook al doet het soms pijn,

het leven zal altijd een dans zijn.

Het is hoop dat het telkens doet.

Ik voel weer z’n zachte gloed!